Met de scooter door de jungle bij Phitsanulok

Voordat ik uitcheck uit het hotel loop ik naar het station, en koop een kaartje voor de nachttrein naar Chang Mai. De trein vertrekt pas om middernacht dus ik huur een scooter om vandaag de omgeving van Phitsanulok te verkennen. De verhuurder vraagt of ik in de stad blijf of erbuiten ga. Het dagtarief voor buiten de stad is bijna het dubbele van binnen de stad, en aangezien daar de mooie natuur is met watervallen kies ik voor het dure tarief.

Het is een uur rijden naar de als meest spectaculaire watervallen. De eerste 45 minuten zijn saaie lange rechte wegen met veel industriële bedrijvigheid erlangs. Ik word dan ook pas enthousiast als ik af sla en op een kronkelige weg door de natuur de berg omhoog rijd. Boven op de berg, slecht nog enkele minuten verwijderd van het park met de watervallen valt mij een bord op met de naam Camp view voorzien van een camping, koffie en restaurant symbool. Terwijl ik verder rijd begint het te druppelen en omdat ik weet dat de buien hier kort zijn, en ook heel snel heel intens worden draai ik om en ga een kopje koffie drinken.

Aangekomen op de locatie Camp view begrijp ik de naam. Het betreft een klein resort met enkele luxe tenten die een prachtig uitzicht hebben over de natuurlijke bergvalei. Rust en sereniteit overheersen hier en ik besef dat deze plek vrijwel alle vereisten heeft voor het natuurpark wat ik op termijn zal realiseren.

De verse koffiebonen worden met de hand voor mij gemalen en ik drink mijn koffie terwijl ik genietend van het uitzicht besef dat de goddelijke kracht van het universum met de perfect getimede regenbui er voor zorgde dat ik hier nu zit.

Als ik mijn weg vervolg word de natuur rondom de weg waar ik rij zo adembenemend mooi dat ik besluit niet naar de waterval te gaan maar lekker verder te toeren, intens genietend met een breed grijs op mijn gezicht. Als de verharde weg over gaat in een modderig zandpad besluit ik google maps te raadplegen en merk op dat mijn telefoon nauwelijks internetverbinding heeft. Een route laden is niet mogelijk, het enige wat nog kan is globaal beoordelen dat ik in de juiste richting rijd en dat is voor mij voldoende. Hoe verder ik de weg volg, hoe meer ik besef dat dit geen weg is voor een scooter maar voor een jeep, quad of crossmotor. De scooter heeft het zwaar te verduren terwijl ik geniet van dit avontuurlijke pad.

 Dan kom ik op een splitsing en besluit rechtsaf te slaan. Na een stukje gereden te hebben staat er ineens een hond midden op het pad. Eerder onderweg ben ik al honden tegen gekomen die snel van de weg af gingen toen ze mij zagen aankomen maar deze hond niet. Deze blijft midden op het pad staan. Zoals ik bij de hond in Spanje voelde dat deze mij iets wilde vertellen toen hij me naar Chicco bracht, het paard wat ik gered heb uit zijn erbarmelijke situatie en zijn jeugd heb terug gegeven. Ik voel dat ook deze hond mij ook iets duidelijk wil maken. Hij maakt me duidelijk dat dit niet de juiste weg is en ik draai om en rij terug naar de splitsing waar ik de andere kant kies.

Even later kom ik bij een klein dorpje van enkele huisjes met wederom een fantastisch uitzicht over de bergvalei. Ook hier zijn meerdere honden die nieuwsgierig en vriendelijk naar mij toekomen. Ik besluit de weg verder te volgen ondanks dat aan de begroeiing te zien is dat deze weg nauwelijks bereden word. De hobbelige en modderige weg volgend kom ik op een punt waar het pad wel heel steil naar beneden gaat waarbij het door de begroeiing lijkt alsof de jungle in rijdt. Als ik stop en overweeg of het wel een goed idee is om omlaag te rijden kijk ik om en zie dat twee van de honden vanuit het dorpje met me mee zijn gekomen en mij aankijken op een manier die mij duidelijk maakt dat ik beter kan omdraaien.

Het goddelijke geeft mij vaak signalen in de vorm van beelden, woorden en gevoelens en doet dat op dit moment via de honden op mijn pad. Terwijl ik omdraai huppelen ze vrolijk voor me uit waardoor ik ze volg, net als de hond die mij naar Chicco bracht. Met het zwakke signaal controleer ik of ik nog in de juiste richting ben het gaan. Terug op de verharde weg is ook mijn internetverbinding weer voldoende om de navigatieroute te laden. Het is een prachtige weg omgeven door jungle en ik kom door enkele kleine dorpjes.

Vlak voordat ik terug in de stad ben stop ik bij een carwash waar ik de alle modder van de scooter afspoel. Er is niks meer van te zien en de scooter er weer net zo uit als toen ik hem in ontvangst nam en snap ik waarom het tarief voor buiten de stad bijna het dubbele is dan binnen de stad. Ik ben ongetwijfeld niet de enige avonturier die hier een scooter huurt.

Dankbaar dat ik vandaag weer de goddelijke, natuurlijke connectie met het universum heb mogen ervaren lever ik de scooter in bij het verhuurbedrijf.